Οι αρχαϊκοί πίθοι του 7ου και 6ου αιώνα π.Χ. είναι αποθηκευτικά σκεύη μεγάλης χωρητικότητας και συνιστούν μια ιδιαίτερη κατηγορία της παραγωγής εξειδικευμένων κεραμεικών εργαστηρίων. Οι σύνθετες ανάγλυφες διακοσμήσεις τους κατασκευάζονταν τμηματικά σε μήτρες και επικολλούνταν στην επιφάνεια του πίθου, ή δημιουργούνταν έκτυπα με σφραγίδες. Περιλαμβάνουν φανταστικά όντα, ζώα και γεωμετρικά θέματα και σπανιότερα μυθολογικές και τελετουργικές σκηνές. Ο συγκεκριμένος πιθαμφορέας από το Αρκαλοχώρι διακρίνεται για το μεγάλο του μέγεθος και την πλούσια ανάγλυφη διακόσμηση. Φέρει ποικίλα γραμμικά μοτίβα αλλά και μικτά θέματα, όπως είναι η κυματοειδής γραμμή συνδυασμένη με κεφάλια πανθήρων. Ειδικότερα οι μετόπες στον λαιμό και στον ώμο του αγγείου αποτελούν έργο υψηλής καλλιτεχνικής δημιουργίας. Στη ζώνη του λαιμού, εικονίζεται νεαρός άνδρας που φορά χιτώνα με μανίκια, ελαφρά σκυμμένος να ξετυλίγει κουλούρα σχοινιού, από τις άκρες της οποίας είναι δεμένες αριστερά και δεξιά του δυό άλογα. Εξαιρετική είναι η απόδοση της στάσης και της κίνησης του ιπποκόμου, με τη ζωντάνια στον διασκελισμό και τη στροφή προς τα πίσω του κεφαλιού, στοιχεία που δίνουν συνάμα και την αίσθηση της προοπτικής. Το αποτέλεσμα επιτείνεται από την απεικόνιση των αλόγων με τα πόδια σε κίνηση και τα μετωπικά στραμμένα κεφάλια. Στη ζώνη του ώμου αποδίδεται η σπάνια παράσταση δύο αντιθετικών ζευγαριών από κριάρια που ετοιμάζονται να συγκρουστούν. Εκτός από τη φυσιοκρατική απόδοση των κεφαλιών, ξεχωριστή προσοχή δόθηκε στις λεπτομέρειες του τριχώματος αλλά και της κίνησης. Ασυνήθιστο για την εποχή και το είδος του αγγείου είναι το ότι μπροστά στο κεφάλι του δεξιού κριού είχε χαρακτεί το όνομά του: πῖος δηλ. παχύς, καρπερός. Του αντιπάλου στα αριστερά το πιθανό αντίστοιχο δυστυχώς έχει χαθεί. Το αγγείο αποτελεί ένα τεχνολογικό και συγχρόνως καλλιτεχνικό αριστούργημα, ένα απόκτημα που επιδείκνυε τον πλούτο του ιδιοκτήτη του. Δεν είναι τυχαία επομένως η επιβίωση και συνεχής χρήση του για τρεις σχεδόν αιώνες μετά από την κατασκευή του, έως την καταστροφή του οικισμού, μετά τα μέσα του 3ου αι. π.Χ.