Ο ταύρος αποτελούσε σύμβολο δύναμης και γονιμότητας για τους κατοίκους της μινωικής Κρήτης και παριστάνεται σε πλήθος απεικονίσεων σε διάφορες μορφές τέχνης κατά την Εποχή του Χαλκού. Το συγκεκριμένο ειδώλιο αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα και καλύτερα διατηρημένα παραδείγματα της μετανακτορικής περιόδου. Ήταν πιθανώς ανάθημα σε ιερό που είχε ιδρυθεί στα ερείπια του ανακτόρου της Φαιστού. Τα διάφορα τμήματα του ειδωλίου είχαν κατασκευασθεί χωριστά στον τροχό και είχαν ενωθεί με κομμάτια υγρού πηλού. Αν και η απόδοση του ζώου παρουσιάζει φυσιοκρατικά στοιχεία, το πλάσιμο του κεφαλιού είναι πιο σχηματοποιημένο από παραδείγματα της προγενέστερης ανακτορικής περιόδου. Η γραπτή διακόσμηση στο σώμα είναι επίσης σχηματοποιημένη, φαίνεται όμως ότι αποδίδει αφαιρετικά το πολύχρωμο δέρμα του ζώου. Το ειδώλιο μάλλον στηριζόταν αρχικά σε πήλινη βάση,καθώς παρατηρούμε ότι τα πόδια του ταύρου είναι πολύ μικρά αναλογικά με το σώμα του για να το στηρίξουν. Η παραγωγή ειδωλίων ταύρων και η χρήση τους σε ιερά αποτελεί μακραίωνη παράδοση για την ανακτορική Κρήτη. Κατά τη μετανακτορική περίοδο εμφανίζονται σε μεγάλους αριθμούς στα υπαίθρια ιερά. Τα ζωομορφικά ειδώλια, κυρίως σε μορφή ταύρου, έχουν θεωρηθεί ως υποκατάστατα πραγματικών θυσιών ζώων, αλλά δεν αποκλείεται να σχετίζονταν και με τελετές γονιμότητας.