Οι ασπίδες από το σπήλαιο του Ιδαίου Άντρου, από τα εκλεκτότερα έργα τέχνης του αρχαίου κόσμου, χρονολογούνται στον 8ο και 7ο αι. π.Χ. και διακοσμούνται με εγχάρακτες και σφυρήλατες παραστάσεις. Είχαν αποτεθεί στο σπήλαιο ως αναθήματα, όπως και πλήθος άλλων αφιερωμάτων, που περιλαμβάνουν έξοχα δείγματα της ελεφαντουργίας, της χαλκουργίας και της χρυσοχοΐας της εποχής. Ανάμεσα στα πλούσια ευρήματα του ιερού σπηλαίου ξεχωρίζει ένα χάλκινο τύμπανο λόγω του θρησκειολογικού περιεχομένου των περίτεχνων παραστάσεών του. Στο κέντρο του δίσκου απεικονίζεται μία δεσπόζουσα γενειοφόρος ανδρική μορφή, η οποία κρατάει ένα λιοντάρι και πατάει με το αριστερό της πόδι πάνω σε έναν ταύρο. Εκατέρωθεν της κεντρικής μορφής, δύο φτερωτοί «δαίμονες» ασσυριακής προέλευσης απεικονίζονται να κρατούν παρόμοιους δίσκους. Η σύνθεση πλαισιώνεται από περίτεχνο φυτικό μοτίβο. Καθώς το σπήλαιο του Ιδαίου συνδέθηκε με τους μύθους της γέννησης και της ανατροφής του Δία, η παράσταση στο τύμπανο ερμηνεύεται ότι απεικονίζει τον Δία και τους Κουρήτες (ή Κορύβαντες), δαίμονες που με την κρούση των όπλων τους κάλυπταν το κλάμα του θεού που ανατρεφόταν στο σπήλαιο προκειμένου να τον προστατέψουν από τον πατέρα του Κρόνο, που καταβρόχθιζε τα παιδιά του. Η μοναδικότητα του “τυμπάνου”, του οποίου η χρήση δεν μας είναι ξεκάθαρη, έγκειται στο γεγονός πως σ’ αυτό συναντιούνται ο ασσυριακός, ο μινωικός και ο δωρικός θεολογικός κόσμος. Σχετικά με την κατασκευή του, παραμένει αναπάντητο ερώτημα αν πρόκειται για εισαγωγή από την Ανατολή ή έργο ντόπιου καλλιτέχνη με έντονες ανατολικές επιδράσεις.