Παρά την αποσπασματική της διατήρηση, η εντυπωσιακή παράσταση με την απεικόνιση μαινόμενου ταύρου αποτελεί κορυφαία σύλληψη της μινωικής φυσιοκρατικής τέχνης. Η τεχνική του αναγλύφου έχει χρησιμοποιηθεί για να αποδοθούν με εξαιρετικό ρεαλισμό το κεφάλι του ταύρου και η δραματική ένταση της σκηνής που απεικονίζεται. Το χαμηλωμένο κεφάλι, τα τεντωμένα αυτιά, το μισάνοιχτο στόμα με την κρεμασμένη προς τα έξω γλώσσα εκφράζουν την αγωνία του ζώου να ξεφύγει από τους διώκτες του, καθώς φαίνεται ότι το θέμα της ευρύτερης σύνθεσης ήταν το κυνήγι του ταύρου. Στην ίδια τοιχογραφική σύνθεση ανήκουν και άλλα θραύσματα αναγλύφου που απεικονίζουν τμήματα από το σώμα δύο ταύρων, άκρα δύο ανθρώπινων μορφών, μιας γυνακείας και μιας ανδρικής, ελαιόδεντρα και βραχώδες τοπίο. Η τοιχογραφία κοσμούσε τον τοίχο της στοάς που θεωρείται ότι υπήρχε πάνω από τον δυτικό προμαχώνα της βόρειας εισόδου του ανακτόρου της Κνωσού. Η απεικόνιση του ταύρου, σύμβολου δύναμης και γονιμότητας, αποτελούσε ένα από τα δημοφιλέστερα θέματα της εικονογραφίας που συνδέεται με το ανάκτορο της Κνωσού κατά τη νεοανακτορική και τελική ανακτορική περίοδο.